prądu przemiennego
Encyklopedia PWN
układ elektr. przepuszczający przebiegi elektr. zawarte w określonym pasmie częst., a tłumiący przebiegi o innej częstotliwości;
kontaktowe zjawiska, zjawiska stykowe,
zjawiska elektronowe występujące na styku 2 różnych metali lub półprzewodników, a także na styku półprzewodnika z metalem.
układ 2 równoległych, izolowanych od siebie przewodów elektr., tworzących linię przesyłową symetryczną lub koncentryczną (współosiową), o długości porównywalnej z długością fali elektromagnetycznej, rozchodzącej się wzdłuż linii (wzbudzonej przez źródło napięcia przemiennego zasilającego tę linię), lub większej od niej, i o znacznie mniejszych pozostałych wymiarach.
manieryzm
termin używany w historii sztuki, przyjęty od lat 20. XX w. na określenie zjawisk w sztuce europejskiej XVI w.
[fr. maniérisme < manière ‘sposób’],
maszyna elektryczna prądu przemiennego, w której stosunek prędkości obrotowej przy stałym obciążeniu do częst. sieci, do której jest przyłączona, nie jest wartością stałą.
maszyna elektr. prądu przemiennego, w której stosunek częst. indukowanych sił elektromotorycznych do prędkości obrotowej nie jest stały;
